Chcę śniegu!!!

Ja naprawdę tęsknie za śniegiem a czasem nawet londyńskim deszczem. Albo naszym polskim wiosennym, kiedy to dziecięciem będąc brykałam boso po kałużach przywoływana do porządku przez rodzicielkę w kuchennym oknie. „Magdaaaaaaaa do domuuuuuuuuu!!!”

A tu co? Powietrze ani drgnie. Wilgotny żar jak zupa oblepia całe ciało. Ukrop bezlitośnie wdziera się w nozdrza. Nawet qwa zimna woda w kranach zimna wcale nie jest. I już nie wiadomo gdzie lepiej, w domu czy na zewnątrz.

Wiem, wiem! Urlopuje w Hiszpanii się fajnie ale żyć ciężko. Funkcjonować można jedynie w zwolnionym tempie. Nie mam pojęcia czy kiedykolwiek przywyknę, ja człowiek klimatu kontynentalnego…

Powoli jednak zaczynam rozumieć hiszpańską ślamazarność i osławioną sjestę. No i że wszystko mañana, czyli na jutro.

Szczęście to lub nieszczęście, że pracuję niezupełnie zawodowo, więc w każdej chwili oddać się mogę w objęcia Morfeusza. Bo upały totalnie mnie wykańczają. Naprawdę! Podobno nawet wykańczają nasze erytrocyty. A już na pewno przegrzewają moje zwoje mózgowe.

Pot cieknie po tyłku. Po purpurowej z przegrzania twarzy oczywiście też. Oczy pieką gdy tylko kropla się weń dostanie. I spróbuj poćwiczyć człowieku! Chodakowska  już dawno pogniewana. LOL! No bo przecież ona w Grecji może a ja w Hiszpanii to nie? Cóż, bikini body nie jest mi przeznaczone. Nie tego i pewnie nie kolejnego lata. No ale przecież powszechnie wiadomo, że kochanego ciała nigdy dosyć a okrągły to też jakiś kształt.

I tu kolejna paląca kwestia. Takie na przykład babki z większym biustem (czytaj: w tym ja) i te, co zawaliły test ołówkowy (czytaj: też ja) to się dopiero namęczą! Dochodzi im kolejne miejsce nadmiernej perspiracji. Masakra! Bez cyckonosza źle a „z” jeszcze gorzej. Może dlatego Hiszpanki nie zostały w tej materii obficie obdarzone przez naturę? A jedynie przez chirurgów plastycznych. Sporo na ulicach balonów i glonojadów. Choć w tym drugim prym wiodą, licznie tu przybywające, Rosjanki i Ukrainki.

Skoro już brnę w dygresję… U Hiszpanek (przynajmniej tych w Alicante) powiedzenie „z tylu liceum , z przodu muzeum” trafia w samo sedno. I nie chodzi absolutnie li tylko o figurę. Choć szczerze mówiąc trudno czasem odgadnąć metrykę niewiasty, toć południowe nacje szybciej się starzeją. Ale my nie! Mogę być trochę nieskromna? Mogę! Nikt nie wierzy w moje krzyżyki na karku. Zazwyczaj wypowiadający się (np. sprzedawczynie kosmetyków do twarzy, one chyba wiedzą najlepiej) oscylują w okolicach 38-40. Ha! Nie raz usłyszałam  jolines/ o rety! A nie daj Bóg wspomnę o wnuku. Szczęki opadają ze szczękiem.

Ale tak naprawdę to, co podoba mi się w tutejszych babkach to zero granic wiekowych w obciuchaniu. I ta paleta kolorów! Trochę się od nich uczę, ku uciesze Ludwiczka. W Polsce niestety takich rzeczy się jeszcze nie widuje, bo nie wypada w pewnym wieku, bo za krótko, bo zbytnio rzuca się w oczy, bo to, bo tamto, bo sramto. Siermiężna polska moda. Dlatego jest szaro-buro, na ulicach i na twarzach rodaków. To akurat spostrzeżenia Ludwiczka. Ale dość już tych pseudo antropologicznych…złośliwości.

O czym to ja tu? No tak. Piekielne temperatury.

Ach! Choćby wiaterku podmuch, choćby deszczu kropelka. Nic QWA! Nic! Żar leje się z nieba. Nawet pSuki po sekundzie spaceru za płotem biegną, z wywieszonymi do ziemi jęzorami, czem prędzej a la casa / do domu. 

W tym upale cykady czy inne insekty dźwięczą dość elektrycznie niczym stacje TRAFO , przynajmniej te z moich wspomnień. A może to foniczna fatamorgana?

Słońce pali trawy i pozbawia koloru nawet domowe przedmioty oddalone od okien. Nie!no prania to ja już od dawna na dworze nie wieszam. Szkoda mi ciuchów skoro nawet  plastikowe klamerki rozpadają się z trzaskiem przy każdym podejściu do powieszenia bielizny.

Właściwie nie ma sensu brać prysznica, bo człek mokry od nowa zaraz po wytarciu ręcznikiem. Spróbujcie nałożyć krem do twarzy! Koniecznie z filtrem. O mejkapie nie ma nawet mowy! Kropelki potu pojawiają się na facjacie natychmiastowo. Fiasko! Jak one to robią, te Hiszpanki?

Każdego ranka wstaję zapuchnięta. Jedyne 30 stopni w pokoju. Ludwiczkowa poducha prawie do wyżęcia. Zapomnijcie o piżamie czy jedwabnej kuszącej koszulce. 😉 Gdybym tylko mogła to i skórę zdjełabym z ochotą, bo czuję jakby miała trzasnąć za momencik.

Ach jak mi się ckni w takich chwilach do chłodu zimowych nocy. Tak tu, na Costa Blanca! Gdy w sypialni temperatura sięgała 15 stopni. A i rekordy bywają w okolicy jedenastu. Piżamka, kołderka, skarpeteczki… Babie to nigdy nie dogodzisz! Ale przynajmniej jest się z czego rozbierać…

A w upał? W upał nawet lodówki (chętnie weszłabym do jednej!) i mój system chłodzący odmawiają posłuszeństwa.

Raz po raz zanurzam się za to w basenie. Już słyszę te jadowite głosy „sucz, ma nawet basen!” A ma! I spieszy z wyjaśnieniem, że w Hiszpanii prawie każdy ma. Z przyczyn oczywistych. Założę się, że nasze pSuki też chętnie schłodziłyby się z pańcią w ździebko chlorowanej wodzie ale boją się durne. Pozostaje im tylko ogrodowy szlauch. No więc biegnę sama, na przykład na minutę, podczas gotowania obiadu.

W weekend jednak zalegam na leżaku. Ale, że smażeniny nie lubię, spod parasola się nie wynurzam. A słońce i tak liże tu i ówdzie.

No i jest jeszcze MORZE!!! Tak, wiem! Sama sobie tego morza zazdroszczę! Nawet jeśli czasem to widok z balkonu jedynie.

No bo niby w zasięgu wzroku ale samej na plażę jakoś mi nie po drodze a i w domu wiecznie jakaś robota. Bo tego lata nasze dziewczynki gubią sierść ponadprzeciętnie.

Nie tylko czuję ale i słyszę jak woda, bo potu to już raczej ciecz owa nie przypomina, spływa ze mnie hektolitrami. Szkoda tylko, że tłuszcz mój tak łatwo się nie wytapia. Jak masło…

Ale jest i plus – jeść się nie chce. A płyny uzupełnić można choćby orzeźwiającym mojito czy sangrią…Też tylko w weekend! LOL

Ktoś pewnie powie a klimatyzacja kobito?! Nope! Odchorowuję straszliwie. Nawet w samochodzie wolę otwarte okna. Zresztą dopiero niedawno dokonaliśmy wiekopomnego odkrycia, gdy pewnej nocy pomimo zarzekania się w w/w kwestii, nie zdzierżyłam i mówię do Ludwiczka ‚Let’s switch this shit on!’. I coś co miało być klimą, okazało się grzejnikiem! No państwo Díaz, brawo po prostu!

Ale ale! Dzisiejszy poranek ciutkę chłodniejszy, co zapowiada przyjemniejszą temperaturę. Niech będzie nawet i 30, może jakoś przetrwam.

I słychać już tak miły dla mych uszu szczebiot jesiennego ptactwa wracającego na stare sosny. Nareszcie! Że tak powiem. Aby do zimy!

Zanosi się na deszcz. Czyżby niebiosa mnie wysłuchały?